1. การเชื่อมต่อแบบบัส

1. การเชื่อมต่อแบบบัส เป็นการเชื่อมต่อเครื่องข่ายคอมพิวเตอร์โดยใช้สายนำสัญญาณหลักเพียงเส้นเดียว (Back Bone) และที่ปลายสาย ทั้ง 2 ด้านจะมี Terminators ที่มีความต้านทาง 50 โอห์ม ติดอยู่โดยเครื่องคอมพิวเตอร์แต่ละเครื่องซึ่งมักถูกเรียกว่า โหนด(Node)จะทำการเชื่อมต่อกับสายนำสัญญาณหลักนี้ตลอดแนวความยาวของสายรูปแบบการเชื่อมต่อชนิดน ี้นิยมใช้กับสายนำสัญญาณแบบโคแอกเชียลเทคนิคการเชื่อมต่อแบบบัสยังสามารถแบ่งแยกย่อยได้ตามขนาด ความหนาของสายนำสัญญาณหากใช้สายโคแอกเชียลแบบหนา(ThickCoaxial)จะมีอุปกรณ์ต่อแยกการเชื่อมต่อ จากสายนำสัญญาณหลักออกเป็นสายย่อยความยาวสั้นๆเข้าสู่เครื่องคอมพิวเตอร์หนึ่งชุดต่อหนึ่งเครื่องสำหรับสาย โคแอกเขียลแบบบางผู้ใช้งานจะสามารถนำสายดังกล่าวเชื่อมต่อเข้าและออกจากเครื่องคอมพิวเตอร์ได้โดยตรง
	รูปที่ 2.1 แสดงการเชื่อมต่อระบบเครือข่ายแบบบัส
	2. การเชื่อมต่อแบบวงแหวน เป็นการนำปลายเปิดทั้งสองด้านของการเชื่อมต่อแบบบัสมาเชื่อมต่อเข้าด้วยกันเกิดเป็น รูปวงแหวน โดยข้อมูลจะวิ่งวนในวงแหวนในทิศทางไดทิศทางหนึ่งตลอด ลักษณะการเชื่อมต่อแบบนี้ไม่ได้รับความนิยม ใช้งานมากนักเพราะหากเกิดปัญหาขึ้นกับสายนำสัญญาณในจุดใดจุดหนึ่งก็จะทำให้ทั้งเครือข่ายไม่สามารถ ทำงานได้ทันทีปัจจุบันมีความพยายามในการออกแบบทางเทคนิคเพื่อทำให้ข้อมูลภายในเครือข่ายแบบวงแหวน สามารถเคลื่อนที่ไปได้ทั้ง2ทิศทางไม่ว่าจะเป็นทิศทางตามเข็มนาฬิกาและทวนเข็มนาฬิกาซึ่งเป็นเรื่อง ของโปรโตคอล
	รูปที่ 2.2 การเชื่อมต่อระบบเครือข่ายแบบวงแหวน
	3. การเชื่อมต่อแบบดวงดาว พัฒนาขึ้นหลังจากมีการเชื่อมต่อแบบบัสซึ่งลักษณะการเชื่อมต่อแบบนี้ปัจจุบันได้กลายมาเป็นการเชื่อมต่อที่ได้รับ ความนิยมใช้งานทั่วโลก มีแนวคิดดังในรูปที่ 2.3 คอมพิวเตอร์แต่ละเครื่องมีการเชื่อมต่อเข้ากับระบบเครือข่าย โดยใช้สายนำสัญญาณต่อเข้าสู่อุปกรณ์ที่มีชื่อว่าฮับ (Hub) ซึ่งเป็นอุปกรณ์ที่มีการติดตั้งไว้ในจุด ๆ หนึ่งทำหน้าที่ เชื่อมต่อวงจรหรือการเชื่อมต่อภายในระบบเครือข่ายเข้าด้วยกันเครื่องคอมพิวเตอร์ไม่ว่าจะเป็นเซิร์ฟเวอร์หรือ ไคลเอนด์ต่างต้องเชื่อมต่อกับฮับข้อดีของการเชื่อมต่อแบบดวงดาวก็คือหากสายนำสัญญาณเส้นใดเส้นหนึ่งขาด หรือเสียหายก็จะส่งผลกระทบเฉพาะกับคอมพิวเตอร์เพียงเครื่องเดียวมิได้ส่งผลต่อระบบเครือข่ายโดยรวม
	รูปที่ 2.3 การเชื่อมต่อระบบเครือข่ายแบบดวงดาว (Star)